Logbestanden schrijvende bestandssystemen >No frames < |
Het hoofdstuk Over partities en partitioneren gaat over het indelen van de harde schijf voor gebruik van meerdere besturingssystemen. Dit hoofdstuk gaat in op de gebruikte bestandssystemen. Beide HTML bestanden zijn te downloaden als multiboot.zip.
Het programma FDISK deelt een harde schijf (en bepaalde verwisselbare schijven!) in partities op. Partities zijn delen van de harde schijf die het besturingssysteem kan herkennen. In feite doet FDISK niets met de partities zelf. Slechts de master boot record aan het begin van de harde schijf wordt door FDISK beschreven. Deze bevat het partitieschema van de vaste schijf. De partitietabel is te zien als de landkaart van de harde schijf. Het besturingssysteem gebruikt de partitietabel om uit te zoeken waar de partities zich bevinden.
Al eerder heeft de fabrikant van de harde schijf de schijf als geheel fysiek geformatteerd (low level format). Op dit niveau is nog geen sprake van opslag van informatie. Hierbij wordt slechts een systeem van sporen, sectoren en cilinders op het magnetisch materiaal aangebracht. Dit blokpatroon wordt door een modern PC BIOS herkend. Op oudere computers moet u de door de fabrikant opgegeven harde schijf karakteristieken met de hand invoeren.
Nadat het besturingssysteem geboot is kunnen zogenaamde block device drivers de schijf rechtstreeks benaderen. Oftewel, 32 bits besturingssystemen benaderen de harde schijf buiten het BIOS om. Maar de informatie over het blokpatroon moeten de stuurbestanden in eerste instantie uit het BIOS halen.
Op een lege partitie kunt u nog geen bestanden kwijt. Pas met de opdracht FORMAT krijgen de partities zelf een herkenbare structuur. FORMAT plaatst een bestandssysteem op de partitie. Dit proces heet logisch formatteren.
|
Een FORMAT is altijd behoorlijk destructief. Een partitie die pas gewist is met FDISK, kan nog wel hersteld worden door met hetzelfde programma de partitie op precies dezelfde locatie weer aan te maken. Dit is mogelijk doordat de FDISK alleen de partitietabel (de kaart) veranderd. De inhoud van de partities (het landschap) blijft ongemoeid. Na die hersteloperatie moet u NIET formatteren, maar rebooten. De oorspronkelijke inhoud zou dan weer tevoorschijn moeten komen. Een FORMAT beschrijft het gebied van de partitie daarentegen zelf zonder rekening te houden met onderliggende data. Nu is de werkelijkheid weer wat gecompliceerder. Denk aan programma's als safeformat en unformat e.d. Ik gaf dit slechts als voorbeeld om de verschillen tussen partitioneren en formatteren aan te geven. |
Een logisch bestandssysteem (file system, FS) zorgt ervoor dat uw bestanden (files) op een herkenbare wijze op de harde schijf terecht komen. Een FORMAT plaatst straten en wegen in het nieuwe land zodat de nu ontgonnen ruimte efficiënt kan worden benut. De administratie van uw bestanden komt in de bestandstoewijzingstabel.
In werkelijkheid kan het op de schijf door fragmentatie een behoorlijke rotzooi zijn, maar voor de gebruikers lijken de bestanden netjes geordend. De stuurbestanden van de bestandssystemen houden die rotzooi voor u bij. De logische ordening wordt in tabellen of inodes opgeslagen. In de praktijk gaan de meeste moderne bestandssystemen uit van een hiërarchische ordening van het de bestanden in mappen en submappen (directories en subdirectories). Ze kunnen willekeurig (at random, non sequential) worden gelezen en beschreven.
Ieder besturingssysteem voert zijn logische bestandssysteem weer anders uit. Hun hulpprogramma's voor het formatteren maken dus verschillende bestandssystemen aan.
Ieder besturingssysteem bevat stuurbestanden om zijn eigen bestandssysteem te lezen. Het ene besturingssysteem is toleranter t.a.v. vreemde bestandssystemen dan het andere. Zo kunt u onder Linux vrijwel ieder bestandssysteem lezen, maar voor Windows 95 of Windows NT heeft Microsoft zelfs nog geen FAT32 driver beschikbaar willen stellen. Hier spelen vooral markttechnische redenen een rol. Wie dat wil moet maar naar Windows 2000 updaten of een netwerk gebruiken. Voor Linux gelden dergelijke commerciele overwegingen natuurlijk niet.
Nog enige opmerkingen.
Een standaard low level format (zoals in het BIOS aangegeven) is op een moderne harde schijf obsoleet (en zelden nodig). U verknoeit er doorgaans uw IDE harddisk mee! Alleen de leverancier van de harde schijf kan u eventueel de juiste tools verschaffen.
Verwisselbare diskettes worden onmiddellijk geformatteerd.
Er zijn veel meer bestandssystemen dan hier worden besproken. Voor een overzicht zie Martin Hinners Filesystems HOWTO.
In de volgende tabel staat aangegeven hoe het momenteel met de leesbaarheid van onder verschillende besturingssystemen (OS = operating system) aangemaakte bestandssystemen (FS = File System) gesteld is. Details vindt u bij de bespreking van de afzonderlijke bestandssystemen.
Bestands- systeem |
DOS |
OS/2 |
NT |
W2k |
Linux |
Win 95 |
W98, W95-OSR |
BE |
Commentaar |
Fat (DOS) |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
Universeel bestandsformaat (door MS FAT16 genoemd) |
vFat (Win9x, NT) |
8.3/8.3 |
8.3/8.3 |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
+/+ |
Een vFAT driver is nodig om de lange namen op een FAT16 schijf te zien. |
FAT32 (W95-OSR, W98) |
-/- |
-/- ( +/+ ) |
-/- (+/-) |
+/+ |
+/+ |
-/- |
+/+ |
+/+ |
Zie OS/2 en FAT32 |
HPFS (OS/2) |
-/- (+/-) |
+/+ |
-/- (+/+) |
-/- (-) |
+/- (+/+) |
-/- (+/+) |
-/- (+/+) |
-/- |
De DOS drivers zijn ook onder Windows bruikbaar. |
NTFS (Windows NT) |
-/- (?) |
-/- (+/-) |
+/+ |
+/+ v5 |
-/- ( +/-) |
-/- (? ) |
-/- (?) |
+/- (?) |
New Technology File System: Uitstekend bestandssysteem, helaas niet door W9x ondersteund. |
Ext2fs (Linux) |
-/- (+/-) |
-/- (+/+) |
-/- (+/+) |
-/- (+/+) |
+/+ |
-/- (+/+) |
-/- (+/+) |
+/- (+/+) |
De drivers lezen de bestanden, maar zien niet de vele attributen van Ext2fs! |
Toelichting: +/+ in principe toegankelijk voor lezen en schrijven; +/- wel lezen, niet schrijven; -/- ontoegankelijk voor lezen en schrijven; 8.3 klassieke DOS bestandsnaamgeving (zonder lange namen) driver: driver(s) beschikbaar voor alleen lezen (+/-) of lezen en schrijven (+/+).
Let op: Als u een bestandssysteem gaat gebruiken, let er dan op dat u het ook repareren kunt. FAT32 is bijv. een breed ondersteund (Linux, BEOS, OS2) bestandssysteem, maar defragmentatie en uitvoerige checkdisks zullen toch vanuit de FAT32 ondersteunende Windows versies moeten plaatsvinden.
De ontwikkelingen op dit gebied gaan snel. Een URL om in de gaten te houden is de: Filesystems HOWTO . Deze is gebaseerd op de the "PC Filesystems access HOWTO" van Georgatos Photis. Hier vindt u ook hyperlinks naar de homepages van de auteurs van deze drivers en naar de drivers zelf.
Ik ga nu op de eigenschappen van enige veelgebruikte bestandssystemen in.
Het File Allocation Table (FAT) bestandssysteem is in 1977 door Bill Gates and Marc McDonald ontworpen. Het is genoemd naar de bestandstoewijzingstabel die bijhoudt in welke clusters de bestanden en de vrij ruimte zich bevinden.
Het FAT bestandssysteem is een in opzet primitief en inefficiënt bestandssysteem dat bedoeld was voor gebruik op diskettes. Met gigabytes grote harde schijven werd toen geen rekening gehouden. Om de snelheid op grotere schijven er in te houden wordt de bestandstoewijzingstabel in het geheugen gecached. DOS en Windows maken gebruik van een externe cache (smartdrv).
Onder OS/2 2.2x maken de FAT tabel en de bestandsstructuur deel uit van het zogenaamde Super FAT bestandssysteem, dat ook lange namen via uitgebreide attributen beheert. Ook de 32 bits drivers van het zogenaamde vFAT bestandssysteem van Windows 95 voegt lange namen aan het basale FAT bestandssysteem toe.
Het wissen of beschadigen van de centrale bestandstoewijzingstabel zou desastreus uitpakken. Daarom is er een reserve FAT tabel aanwezig. Het wissen van een bestand is in de regel een kwestie van een bestandsingang in de FAT tabel door te halen. Recovery Tools (Peter Norton) kunnen recent gewiste bestanden daarom vlot terughalen.
Voor DOS 4 kon een partitie maximaal 32 MB groot zijn, dat is 64k maal de clustergrootte van 512 bytes. Vierenzestig kilobyte (oftewel het maximale aantal 16 bits getallen) is het magische getal van een 16 bits besturingssysteem. Na DOS 4 werden de clusters vergroot. Het FAT bestandssysteem wordt sinds FAT32 ook wel FAT16 genoemd, hoewel het door door 32 bits besturingssystemen meestal 32 bits wordt benaderd. De 16 slaat de beperktheid van de File Allocation Table en heeft niets met de snelheid te maken.
Het FAT bestandssysteem slaat bestanden op in clusters. Een cluster bestaat uit een vast aantal sectoren. Naarmate de partitie groter wordt worden de clusters groter. Het maximaal aantal clusters (65.525=2^16 minus het gekkengetal) bepaalt ook het maximaal aantal bestanden. De kleinste cluster is nog altijd 4 sectoren (4 x 512 bytes) groot. Ook het kleinste bestand (bijv. een W95 "snelkoppeling" van 0,26 kB) zal minimaal de clustergrootte in beslag nemen (8 kB op een 500 MB FAT partitie). De verspilde ruimte (hier 8-0,26 = 7,74 kB) heet " slack". De gemiddelde verspilde ruimte per bestand is de helft van de clustergrootte. Naarmate u grotere partities of veel kleinere bestanden hebt zal de verkwisting door "slack" snel toenemen.
Partitiegrootte in Megabyte |
Clustergrootte in Kilobyte |
Verspilde "slack space" |
0-15 MB |
4 KB |
4% |
16-127 MB |
2 KB |
2% |
128-255 MB |
4 KB |
4% |
256-511 MB |
8 KB |
10% |
512-1023 MB |
16 KB |
25% |
1024-2047 MB |
32 KB |
40% |
Uit bovenstaande tabel blijkt dat u FAT16 partities vanuit het oogpunt van efficiëntie het best een omvang van 127, 255 of 511 MB of iets kleiner kunt geven. De maximale grootte van een FAT partitie is 2.147.483.648 bytes (2.1 GB) onder Windows 9x en DOS (4 GB onder Windows NT 3.51 en 4).
En het zal u na bestudering van de tabel niet meer verbazen, dat als u een bijna volle 512 MB FAT16 partitie met 1 MB verkleint tot 511 MB, u door halvering van de "slack space" zelfs vrije schijfruimte kunt creëren! Kies voor de partitiegrootte in Megabytes dus bij voorkeur de hoogste waarden voor de gegeven clustergrooote (15, 127, 255, 511, 1023 0f 2047 MB).
Het kan voor velen een reden zijn om FAT32 te installeren. FAT32 schijven hebben een clustergrootte van 4 kB. Dit bestandssysteem wordt ondersteund door Windows 95b (OSR2) en opvolgers, maar niet door WindowsNT. De installatie van OS/2 wordt er door bemoeilijkt. Zie OS/2 en FAT32 en ook even verderop.
Het vFAT bestandssysteem van Microsoft is een uitbreiding van het FAT bestandssysteem voor protected-mode Windows. De vFAT interface biedt Windows 95 en navolgers ondersteuning voor lange bestandsnamen op FAT schijven tot 2 GB. In tegenstelling tot FAT32 kunt u de bestanden op vFAT schijven ook onder de 8.3 formaat benamingen van DOS benaderen. Onder DOS worden lange bestandsnamen met een tilde tekens afgekapt. Zie Lange namen op vFAT schijven.
Bestandsnamen mogen op een vFAT bestandssysteem maximaal uit 254 zichtbare tekens en spaties bestaan. De bestandsnamen worden door een onder Windows onzichtbaar null teken (op locatie 1-255) beëindigd. Het volledige pad (c:/map/bestandsnaam) mag uit 259 zichtbare tekens bestaan. Ook het volledige pad wordt door een onzichtbaar null teken beëindigd.
OS/2 ziet de bestanden op een vFAT schijf zoals DOS programma's dat doen, dus in het 8.3 formaat. Met Fixpack 5 kan OS/2 Warp 3 veilig een schijfcontrole (chkdsk /c) uitvoeren op een vFAT schijf met lange namen. Warp 4 kan dit meteen. Bij de foutmelding "Windows cannot initialize vfat cache" bespaart de OS/2 chkdsk u een schone Windows installatie. Onder MS DOS kan dit niet, omdat de DOS' Scandisk niet met lange namen om kan gaan.
Ook OS/2 kan op FAT16 schijven lange namen aanbrengen, maar deze zijn weer niet te gebruiken onder Windows 9x, tenzij u een OS/2 vFAT IFS driver gebruikt. De OS/2 vFAT driver van R Steiner is behoorlijk buggy. U moet er ook geen CHKDSK of andere ingrijpende bewerking mee uitvoeren. Zie voor meer informatie: Lange namen op vFAT schijven.
Bij recente versies van OS2DASD.DMD (FP13?, in ieder geval FP14 en eCS) geeft het voor de vFAT en EXT2 IFS stuurbestanden benodigde stuurbestand MWDD32.SYS problemen bij het laden van de CONFIG.SYS. Om dit te voorkomen moet u bij toepassing van een fixpack dit stuurbestand remmen! Zet de oudere OS2DASD.DMD apart. Na toepassing van het fixpack kunt u de met de oude OS2DASD.DMD de vFAT en EXT2 drivers weer activeren.
Onder Linux leveren de lange namen op vFAT schijven geen enkel probleem op. U kunt onder Linux FAT16 schijven naar wens als msDOS (8.3 formaat) of als vFAT (met lange namen) benaderen. Ook BEOS kan er goed met vFAT overweg.
Daarnaast kent Linux de mogelijkheid om een FAT partitie als umsDOS te mounten, waarmee het mogelijk wordt Linux op een FAT partitie te gebruiken. Zaken die (v)FAT niet kent, zoals bestanden met ongebruikelijke namen, eigenaren, permissies, links en device files worden door de umsDOS driver toegevoegd. De directory toegang is langzamer. Linux4Windows maakt er gebruik van. Op een snelle computer merkt u er waarschijnlijk weinig van.
Meer info: The Protected-Mode FAT File System (VFAT)
Microsoft introduceerde het FAT32 bestandssysteem in de OEM versie Windows 95 (Windows 95b alias OSR-2) en levert het ook bij Windows 98 en opvolgers. Het FAT32 systeem is een aangepaste versie van het vFAT systeem (niets meer en niets minder).
Als u voor "ondersteuning van grote harde schijven" kiest worden partities groter dan 512 MB als FAT32 geformatteerd en partities kleiner dan 512 MB krijgen het vFAT bestandssysteem toebedeeld. Het FAT32 bestandssysteem laat ook op grote partities clusters van 4 kB toe. De "slack" is op grote partities beduidend minder dan bij de oorspronkelijke FAT.
De "slack" is overigens nog steeds 8 maal zo groot dan op HPFS. Maar om de een of ander reden (waarschijnlijk omdat OS/2 HPFS gebruikt) is dit bestandssysteem door MS aan de kant geschoven.
Microsoft excuseerde zich dat Windows 98 gebruikers niet het nog veel betere NTFS kregen met het argument dat NTFS ondersteuning een te groot beroep op de MS DOS kernel zou doen (fat32.html). De reden is dat de op DOS gebaseerde Windows versies niet veilig met Installeerbare bestandssystemen overweg kunnen. Windows en NT gebruiken incompatibele IFS drivermodellen (Windows 2000/XP IFS FAQs). Tegenwoordig raadt Microsoft bedrijven aan om op het door Windows 2000 en XP gebruikte NTFS versie 5 over te stappen.
De voordelen van FAT32 tegenover het FAT16 bestandssysteem zijn volgens Microsoft:
Ondersteuning voor grote schijven (tot 2 terabyte) en bestanden tot 4 gigabyte.
Clusters van 4kB voor schijven tot 8 GB, waardoor er 10-15% minder schijfruimte verkwist wordt dan op FAT16 schijven.
Extra veiligheidsmaatregelen die cruciale datasectoren moeten beschermen tegen lokaal falen van de harde schijf. Zo is de boot record vergroot om ruimte te bieden aan een back-up van kritische data, kan de root directory verplaatst worden en kan een back-up van de File Allocation Table gebruikt worden.
Toegenomen flexibiliteit. De root directory hoeft niet meer aan het begin van de partitie te zitten en kan veel meer data bevatten. De reservekopie van de FAT tabel, die de actieve FAT tabel natuurlijk moet bijhouden (FAT mirroring ) en waar o.a. de Norton utilities gebruik van maken, kan nu ook een eigen koers varen, waardoor de mogelijkheid bestaat de grootte van FAT32 partities dynamisch aan te passen.
Nadelen van FAT32 zijn:
FAT 32 is beslist niet sneller dan FAT16. Bij "large sequential write operations" is FAT32 zelfs 5% trager dan FAT16.
Onder Linux en OS/2 is FAT32 stukken trager dan vFAT.
Verder moet u er van uitgaan dat de performance van hetzelfde bestandssysteem op een grotere partitie (door toegenomen data access times) altijd minder is dan die van een kleinere partitie. En al helemaal als de clustergrootte klein blijft. Vooral defragmentaties (nog steeds nodig) kunnen vele uren duren. Windows blijft bij de defragmentatie hangen als u (tegenwoordig meestal volstrekt overbodige) screensavers en (onder Windows hoognodige) virussoftware aan hebt staan. regelmatig defragmenteren is onder Windows echter wel een noodzaak om instabiliteit van het systeem te voorkomen. Komt u er niet uit defragmenteer dan in de veilige modus (met F8 voordat Windows start).
Sommige Windows programma's kunnen er niet mee overweg. De oorzaak is dat Microsoft in Windows 95 OSR-2 de Application Program Interface (API) heeft aangepast waar zij gebruik van maken ("many internal and on-disk data structures and published APIs have been revised and/or expanded"). Daarnaast hebben veel programma's problemen met schijven groter dan 2 gigabyte. Dit geldt ook voor andere besturingssystemen. Voor een OS/2 fix zie: 2gbfix.zip.
Onder DOS, Windows 95 en Windows NT 4 kunt u niets met FAT32. Voor Windows NT is er inmiddels wel een shareware driver op de markt. Met drivers kunt u FAT32 onder OS/2 en Linux redelijk goed benaderen. Maar de OS/2 FDISK en OS/2 boot manager kunnen FAT32 partities niet zien. De installatie van OS/2 wordt hierdoor bemoeilijkt (Zie: OS/2 en FAT32). De IBM boot manager van Partition Magic heeft er een patch voor.
Ook al omdat de Windows FDISK zogenaamde FAT32X partities kan aanmaken en DOS en Windows NT FAT32 standaard niet kunnen gebruiken, wordt FAT32 ook wel een "for Windows only " bestandssysteem genoemd. Toch kunnen enige andere besturingssystemen er gebruik van maken:
Linux biedt vanaf kernel 2.0.34 ondersteuning voor FAT32. De partities zijn gewoon als vFAT te mounten. Ook zijn er patches beschikbaar voor oudere Linux kernels: Zie Linux VFAT Filesystem.
Henk Kelder ontwierp een zeer bruikbare r/w FAT32 driver voor OS/2. Deze laat zelfs uitgebreide attributen op FAT32 toe, evenals primitieve schijfcontroles. De FAT32 schijf is onder OS/2 niet bijster snel vergeleken met HPFS en FAT16. Een FAT32 schijf mag onder OS/2 maximaal 32 GB zijn, anders is hij niet meer te benaderen. Bij mij kon OS/2 op FAT32 schijven t/m 2 GB een checkdisk uitvoeren. De ontwikkeling van het stuurbestand is sinds jan 2002 bij het open source OS/2 Netlabs project ondergebracht.
Windows 2000 en XP ondersteunen FAT32 volledig. Maar FAT32 kent niet de beveiliging die NTFS5 biedt.
Door BIOS limitaties bij het booten kunnen geen primaire partities worden aangemaakt op en voorbij de 1024e cylinder (8,4 GB grens).
De FDISK van Windows 95 OSR-B en Windows 98 kent echter een optie /X die de Logical Block Addressing (LBA) uit het BIOS omzeilt.
Windows 98 kan daarmee primaire partities groter dan 8,4 gigabyte aanmaken. Ze kunnen momenteel alleen door Windows 98 en enige boot managers ( BootIt,Partition Commander) geboot worden. Ook PartitionMagic 4X weet er mee om te gaan. Sterker nog: PQM maakt ze ongevraagd aan. Maar geen enkele boot manager kan een ander besturingssysteem achter zo'n monstrueuze FAT32X partitie laten booten. En ook het wissen van zo'n partitie vanuit ander OS zal een probleem zijn.
Windows 98 kan buiten het BIOS om booten, maar alle andere besturingssystemen moeten binnen de 1024e cilinder van de harde schijf booten. Als Windows nu in een logisch station achter de anderen geboot werd was dit niet zo'n probleem, maar Windows blijft voor het booten letterlijk en figuurlijk op een primaire partitie staan.
De kans dat u Linux, Windows 95, DOS, NT of OS/2 op een eventuele 2e harde schijf binnen de 1024e cylinder kunt installeren is afgenomen. Ze kunnen deze Windows 98 only partitietabel niet meer lezen. De informatie om te booten halen ze immers uit het BIOS. OS/2 gebruikers kunnen tegenwoordig gebruik maken van danidasd.zip. NT heeft sowieso een primaire partitie nodig, waar de ruimte voor ontbreekt. Vandaar dat deze "vooruitgang" in feite een grote achteruitgang is en mochten er al OEM's met FAT32X afgeleverd zijn, dan is dit zeker een zaak voor de anti-trust commissie.
Een Installable File System (IFS) is zoals de naam al aangeeft een bestandssysteem dat installeerbaar is. Het bestandssysteem wordt niet met de kernel geladen, maar wordt net als een netwerkinterface geïnstalleerd. Onder OS/2 zijn 16 bits stuurbestanden beschikbaar voor HPFS, HPFS386, NFS, CDROM, UDF, EXT2FS, FAT32, vFAT en het Macintosh HPF formaat. U bepaalt zelf welke modules u aan de 16 bits IFS interface (ring 3) wenst te binden. Ondersteuning voor FAT zit daarentegen in de OS/2 kernel (ring 0) ingebouwd.
Bij IFS drivers hoeft u nooit te wachten op een nieuwe versie van het besturingssysteem om een nieuw bestandssysteem te kunnen gebruiken (zoals het FAT32 van Windows 98). Doordat Installable File Systems afzonderlijke modules zijn kunt u ze ook zelf gemakkelijk activeren, deactiveren of updaten. U hoeft slechts de File System Drivers (FSD) te installeren en de laadopdrachten van de drivers in de config.sys plaatsen. Dit kan zowel handmatig of met het programmaobject "Stuurprogramma's installeren" (ddinstall.exe). IFS drivers worden regelmatig vernieuwd.
Een goed overzichtsartikel verscheen in OS/2 eZine: Installable File Systems ,
Het High Performance File System (HPFS) is een door Microsoft (Gordon Letwin) ontwikkeld installeerbaar bestandssysteem dat beschikbaar kwam voor het 16 bits OS/2 versie 1.2. De eerste versies van Windows NT konden er mee werken. Een aardig artikel uit de Microsoft Systems Journal over de voordelen van HPFS t.o.v. FAT is lokaal te vinden als hpfs.txt.
Opvallend is dat Microsoft het HPFS systeem niet meer ondersteund. De ondersteuning die er was (in NT3.51) heeft zij met NT 4 verlaten, kennelijk in een poging om OS/2 te isoleren. De NT 3.5 driver voor HPFS (hpfsnt.zip) is overigens nog wel onder NT 4 (t/m Microsoft Service Pack No. 4.0) te installeren.
De voordelen van HPFS t.o.v. op FAT en FAT gebaseerde systemen (vFAT en FAT32) zijn desalniettemin groot:
Minimale verspilling (256 bytes/bestand) door het opslaan van data in sectoren van 512 bytes
Volumes tot 64 gigabyte
Ingebouwde ondersteuning voor lange namen (254 tekens)
Lange namen worden hoofdlettergevoelig opgeslagen
De binaire tree database in het midden kan de schijf snel doorzoeken.
Vanuit het centrum van de schijf wordt de informatie opgeslagen.
Bestandsinformatie wordt lokaal (bij de bestanden zelf) opgeslagen i.p.v. in een centrale FAT tabel.
Ingebouwde ondersteuning voor maximaal 64 kB uitgebreide attributen per bestand
Resistentie tegen bestandsfragmentatie
Intelligente caching, read-ahead en write-behind
Verhoogde fouttolerantie
Zaken als fouttolerantie, snelle zoekstrategieën, resistentie tegen fragmentatie spelen een belangrijke rol in een multitasking omgeving doordat veel bestanden tegelijkertijd gelezen en beschreven moeten worden. Inherent snelle zoekstrategieën besparen cache geheugen en voorkomen lange wachttijden voor de processor. OS/2 gebruikt uw geheugen en processortijd liever voor programma's dan om een enorme FAT-cache bij te houden.
Voor OS/2 geldt dat vanaf partitiegroottes van 80-100 MB HPFS sneller is dan FAT. Dit geldt zeker voor het lezen. Bij het beschrijven kan FAT weer sneller zijn omdat FAT een grotere lazy-write cache kan gebruiken en minder processor belasting heeft vanwege de eenvoudige administratie. Ik zag dat vooral bij het kopiëren van grote bestanden (120 MB) naar een HPFS partitie met veel kleine bestanden. OS/2 moet dan behoorlijk rekenen om het bestand minimaal gefragmenteerd op de partitie te plaatsen. Onder de WPS zullen kopieer- en verplaatsingsacties vertraagd worden door object tracking: Het bijhouden van de locaties van objecten door de WPS. Testresultaten waarin OS/2 Warp onder de WPS trager is dan Windows in schijfbewerkingen zeggen mij dan ook weinig.
De maximale bestandsgrootte van het 16 bits HPFS is 2 GB. Voor databases en multimedia is dit krap. Ook de maximale HPFS cache (2 MB) is te klein, zeker voor een server. Hier kunnen HPFS386 en JFS beter worden ingezet.
Heel kenmerkend voor HPFS zijn de zogenaamde uitgebreide attributen (extended attributes, EA's). Het FAT bestandssysteem kent maar vier bestandsattributen: alleen lezen, systeem, verborgen en archief. Maar HPFS kan per bestand 64 kB aan extra informatie kwijt. Vele OS/2 programma's maken er gebruik van. De mappen van de Werkplek bestaan bijv. grotendeels uit uitgebreide attributen. De lay-out en het gedrag van iedere map is hierdoor individueel in te stellen (zie: de werkplek).
Onder Linux zijn HPFS partities probleemloos te lezen, en sinds kort ook te beschrijven. Mikulas Patocka werkt aan een Read/Write HPFS driver voor Linux. Dit stuurbestand maakt op een creatieve manier gebruik van de uitgebreide attributen:
"If you chown/chgrp/chmod on a hpfs partion, extended attributes with keys "UID", "GID" or "MODE" and 2-byte values are created".
Een fstab ingang die goed voor mij (user 500) werkt is:
/dev/hda12 /mnt/hpfs hpfs user,gid=100,uid=500,umask=022 0 0
In mijn praktijk bleek de HPFS read write driver voor Linux goed te gebruiken. Hij is als module te laden, maar deze module moest (bij voorkeur) wel met de kernel worden gecompileerd. De driver maakt inmiddels deel uit van de 2.5 kernel code.
Voor DOS is er een read-only driver voor HPFS, die natuurlijk geen lange namen ondersteunt. Deze is ook onder Windows te gebruiken. De HPFS partities moeten wel binnen de 1024e cylinder zitten (< de 8 Gig met LBA), anders kan DOS ze niet zien. Voor meer HPFS voor DOS stuurbestanden zie: HOBBES.
Er is een HPFS for Windows NT 4.0 (hpfsnt.zip). U moet weten dat deze pinball.sys geen HPFS schijven van > 4 GB (soms 2 GB) aankan: er zijn meldingen van dataverlies. Door het veranderde drivermodel lukte het mij niet om deze pinball.sys onder de bèta Windows 2000 te installeren (blauw W2K scherm). Inmiddels is er een onofficiële HPFS for Windows 2000 driver in omloop. Deze gepatchte pinball.sys driver bleek HPFS386 onder Windows XP Home Edition 2 GB HPFS partities te kunnen benaderen. Een 15 GB partitie werd niet herkend ("Do you want to format it?"). Hoe veilig het is weet ik niet. Het XP systeem werd storend traag.
Meer lezen: The HPFS FileSystem
Het van Microsoft afkomstige HPFS386 bestandssysteem werd ingezet op OS/2 Warp Server Advanced (WSA). Omdat Microsoft hier veel geld voor vroeg, moesten de goedkopere Entry Warp Servers het met HPFS doen. Vanwege de woekerprijzen (Microsoft vraagt honderden dollars) zijn er "merkloze" hpfs386.zip pakketten in omloop gekomen. Inmiddels maken eComStation en de OS/2 Warp Server for eBusiness gebruik van IBM's Journaled File System. Het heeft minder beperkingen dan HPFS386 en het lost het licentieprobleem op.
Maar HPFS386 staat nog steeds bekend als supersnel en betrouwbaar LAN bestandssysteem. De snelheidswinst is vooral te danken aan de ruim instelbare en snelle cache en het feit dat HPFS386 in ring 0 (kernelmodus) draait. De HPFS386 cache heeft een vaste grootte (non pageable memory): stel hem ruim in, maar voorkom een tekort aan geheugen voor uw applicaties.
De HPFS386 IFS driver slaat de LAN server bestandspermissies lokaal in het bestandssysteem op. Bij HPFS en FAT staan de netwerk toegangscontrolelijsten centraal in het \IBMLAN\ACCOUNTS\NET.ACC bestand.
Als u een door de NetBIOS en HPFS386.IFS stuurbestanden aangepaste HPFS partitie met HPFS.IFS benaderd, kunnen lokale mappen en bestanden verborgen blijven ("SYS0005 Access Denied"). HPFS386 is net als NTFS en Ext2 een voor het netwerk ontworpen bestandssysteem. De oplossing is om met het HPFS286.IFS stuurbestand te rebooten en op het LAN in te loggen als (lokale) administrator. Om die reden moet u na een update van HPFS naar HPFS386 ook de nog naar HPFS verwijzende CONFIG.SYS in \OS2\ARCHIVES\0X\ en vooral \OS2\BOOT\CONFIG.X aanpassen (Zie: De Alt-F1 methode). Hetzelfde geldt voor bootdiskettes (zie: Al Savage).
Bij een resize met PartitionMagic gaan de bestandspermissies van HPFS386 verloren. De oudere PQMagic versies t/m 6 ondersteunden HPFS, maar geen enkele versie ondersteunt HPFS386. Wilt u ze behouden, dan zult u van tevoren onder HPFS386 een backup van de Access Control Lijsten (ACL) moeten maken met \IBMLAN\NETPROG\BACKACC. Na de resize zal RESTACC ze herstellen.
HPFS386 kan gebruik maken van partities tot 64 GB, maar de maximale bestandsgrootte blijft 2 GB. Dit zijn de specificaties van HPFS. In feite zijn de HPFS386 IFS stuurbestanden (en de cache) op een gewone HPFS schijf te gebruiken. HPFS386 is hier slechts een variant op. De situatie is te vergelijken met de 32 bits varianten vFAT (W9x) en Super FAT (OS/2) van het 16 bits FAT van DOS.
Technisch gezien geeft een overgang van HPFS naar 386HPFS op een Warp client geen enkel probleem. Wel op een bestandenserver. De snelheidswinst van een ruime HPFS386 cache op een OS/2 systeem met > 32 MB RAM t.o.v. de 2 MB HPFS cache verrassend groot. Dit ondanks het feit dat veel programma's en bibliotheken door OS/2 meteen in het geheugen geladen worden. Ook de WPS zal sneller reageren.
Meer info: Installing HPFS386 (from Warp Server Advanced) on Warp4 voor een WSEB variant en Installable File Systems voor een witte pomp pakket.
Het door Rémy Card en Wayne Davison ontworpen Second Extended File System (EXTFS2, EXT2) is de standaard in de Linux wereld. De eerste versie (EXTFS) is van het Minix bestandssysteem (Minix FS) afgeleid. EXTFS liet bestandsnamen van 255 tekens in plaats van 14 tekens toe en nam de 64 MB partitie limiet van het Minix bestandssysteem weg. De tweede versie, het huidige EXT2FS, kende verbeteringen in bestandsallocatie, bestandstoewijzingen en -permissies en was uitbreidbaar.
EXT2FS heeft veel gemeen met HPFS. De belangrijkste overeenkomst is de gedecentraliseerde organisatie van het bestandssysteem in kleinere functionele eenheden - banden (HPFS) en groepen (EXT2FS), die gelijkmatig verdeeld zijn over de partitie. Deze organisatie plaatst bestandsinformatie dicht bij de bestanden, waardoor harde schijf koppen minder hoeven te bewegen. Bewegingen van harde schijfkoppen bij het lezen en schrijven vertragen de snelheid van multitasking systemen in hoge mate.
FAT32 |
EXT2FS |
HPFS |
Toelichting |
Clusters (4 kB) |
Ja |
Ja |
Bestanden worden in blokken (sectoren van 512 bytes) opgeslagen. |
|
Groups |
8 MB Bands |
De blokken zijn geordend in groepen. |
|
Inodes |
File nodes |
Bestandsinformatie (over een bestand of map) wordt lokaal in een inode bij het bestand opgeslagen. Bij FAT gebeurt dit centraal (in de File Allocation Table). |
Nee |
Ja |
Ja |
Allocatie algoritmen voorkomen defragmentatie van bestanden. |
|
Ja |
Ja |
Locale Bitmaps traceren de vrije ruimte ter plekke. |
Voor Windows 9x is er een prille bèta VXD driver beschikbaar. Sinds kort is een freeware Win32 EXT2 driver die ook onder NT werkt: http://uranus.it.swin.edu.au/~jn/linux/explore2fs.htm. Deze driver toont slechts Ext2 partities binnen de 1024e cylinder (de driver benadert de schijf blijkbaar via het BIOS).
Voor BEOS : The Linux Ext2 Filesystem Driver for Be.
Enige typische eigenschappen van het EXT2FS (en Linux) zijn:
Onder OS/2 Warp is EXT2FS als een Installable File System te gebruiken (Zie de Linux ext2 file system support for OS/2 (EXT2-OS2) home page).
Bij recente versies van OS2DASD.DMD (Warp 4, FP13, eComStation) geeft het voor de vFAT en EXT2 IFS stuurbestanden benodigde stuurbestand MWDD32.SYS problemen bij het laden van de CONFIG.SYS. Om dit te voorkomen moet u bij toepassing van een fixpack dit stuurbestand remmen! Zet de oude OS2DASD.DMD apart. Na toepassing van recente fixpack kunt u met de oude OS2DASD.DMD de vFAT en EXT2 drivers weer activeren!
Linux en UNIX doen niet aan schijfletters. Alle partities worden op de directorystructuur van de root partitie geprojecteerd (mount). De map waarin de rootdirectory van een andere partitie in wordt geprojecteerd heet het mountpoint. Iedere Linux directoryboom kan er daarom eender uitzien, hoewel de fysieke lokatie van de bestanden per PC enorm kunnen verschillen. Als u wel eens wat met partities goochelt is dit Virtual File Systeem reuze handig!
Een bestand heeft een of meer inodes (hardlinks) op dezelfde partitie. Zo'n inode (letterlijk: informatie knooppunt) bevat essentiele bestandsinformatie als de naam en de lokatie van het bestand. Hetzelfde bestand kan meerdere inodes en dus namen hebben. Als u de laatste hardlink (naam) wist, bent u de toegang tot het bestand kwijt. Mappen hebben slechts een inode en dus een naam. Hier bestaat wel de mogelijkheid om met symlinks naar de map te verwijzen. Symlinks mogen ook verwijzen naar bestanden of mappen op andere partities. Hardlinks werken alleen bij bestanden op dezelfde partitie.
Het aantal Inodes (en daarmee het maximum aantal bestanden en/of bestandsnamen) kan tijdens de formatie van het Ext2fs vastgelegd worden (mke2fs -i).
EXT2 kent een uitstekende resistentie tegen fragmentatie. Nieuwe bestanden worden aaneengesloten of in het dichtstbijzijnde vrije blok opgeslagen. Significante defragmentatie komt in de praktijk alleen op servers voor, waar voortdurend bestanden worden gewist en aangemaakt.
Met symbolic links (softlinks, symlinks) is het mogelijk om mappen en bestanden naar een andere lokatie (eventueel op een andere partitie) te verplaatsen, zonder dat er aan programma-instellingen, scripts e.d. getornd hoeft te worden. De softlink verwijst net als een Windows snelkoppeling naar een lokatie in het bestandssysteem. Het bestand of de map wordt zo niet alleen feilloos gevonden, maar blijft ook volledig functioneel. Een link op EXT2 "bookmarks.html" naar de "bookmark.htm" op een FAT schijf laat mij bijv. de Netscape bladwijzers onder OS/2, Windows en Linux delen. Softlinks zullen - net als de functioneel zeer beperkte "snelkoppelingen" van Windows 9x - na een bestandsverplaatsing wel handmatig moeten worden bijgewerkt.
Meer info: http://web.mit.edu/tytso/www/linux/ext2intro.html
Design and Implementation of the Second Extended Filesystem
Het New Technology bestandssysteem (NTFS) wordt gebruikt door Windows NT en Windows 2000 bèta. Het is een bijzonder krachtig bestandssysteem. NTFS maakt evenals FAT gebruik van clusters, maar deze clusters mogen eventueel 512 bytes (=1 sector) zijn, zodat verspilling t.o.v. FAT (en FAT32) klein kan zijn. NTFS is bedoeld voor grote schijven (> 400 MB) met veel Input Output operaties.
Een clustergrootte die instelbaar is in veelvouden van 512 bytes. De maximale clustergrootte is 4 GB. De theoretische partitiegrens voor NTFS onder NT 4.0 in de orde van 16 Exabyte (2^64 = 4GB clusters van 4 GB). Maar in de praktijk hebt u daar weinig aan.
Voor IDE schijven is het theoretisch maximum 136.9 GB.
Bootbare NT 4.0 partities moeten nog steeds binnen de 7.8 GB (8,4 GB) grens liggen. Onder NT 3.5 gingen alle NTFS partities niet verder dan deze grens.
NTFS gebruikt een Master File Table (MFT) waarin ieder bestand een record krijgt. Kleine bestanden (<1500 bytes) passen in een record, maar de informatie ("extents") van grotere bestanden kunnen worden verspreid over de schijf. Om de gegevens weer bij elkaar te krijgen is defragmentatie nodig.
Hot fixes van defecte clusters.
Windows 2000 maakt altijd gebruik van NTFS versie 5 (NTFS5). Windows NT 4 kan er vanaf Service Pack 4 mee overweg.
Microsofts laatste bestandssysteem heeft veel veiligheidsopties zoals quota en encryptie van data. Deze zijn alleen onder Windows 2000 te gebruiken.
Het bewaken van de toegang tot data en mappen via Access Control Lists (ACLs) is buiten NT om te omzeilen.
Meer info: A File System for the 21st Century: Previewing the Windows NT 5.0 File System
Voor informatie over NTFS en NT: Windows NT FAQ - File Systems en Gino Damens Quarter 105 (Dutch).
De NTFS driver van Daniel Steiner voor OS/2 zit op de: Windows NT NTFS file system support for OS/2 (NTFS-OS2) home page). Een OS/2 config.sys ingang zou kunnen zijn:
De laatste Linux kernel drivers kunnen NTFS "with no fault-tolerance supported" goed lezen.
Er was een alleen lezen NTFS filesystem for Linux by Martin von Loewis. In kernel 2.2.10 kunt u ook een experimentele schrijfoptie voor NTFS inbouwen. Het stuurbestand heeft zo ongeveer dezelfde status als de HPFS stuurbestand van Linux. Een poging om op een Windows 2000 NTFS5 schijf "My Linux" te kopieren resulteerde echter in een Segmentation Fault. Voor zover ik kon nagaan is de niet in de laatste kernel ingebakken HPFS R/W driver stukken betrouwbaarder dan de NTFS5 R/W.
Maar misschien verandert het met het Linux-NTFS Project.
Wininternals Software heeft een gratis NTFS read-only driver en payware NFTS drivers voor Windows 9x en DOS.
Voor BEOS: NTFS Filesystem Driver for Be
Stel u bent uw autosleutel kwijt. Dat is nog geen reden om de hele stad op verloren sleutels te doorzoeken. Waarschijnlijk loopt u precies dezelfde weg naar de auto terug als u heengegaan bent, in de hoop dat u de sleutel op uw pad zult aantreffen.
Een checkdisk die op de klassieke manier naar verloren bestanden zoekt, doorzoekt daarentegen de hele schijf. Zo'n checkdisk van alle bestanden op een grote server met een Ext2 of HPFS386 bestandssysteem kan daarom uren tot dagen duren.
Een Journaled File System (JFS, XFS, BeFS, Ext3, NTFS 5 en het ReiserFS) houdt een logbestand (journaal) van de laatste schrijftransacties bij. De actie wordt uit het logbestand gewist zodra de actie is voltooid. Bij fouten of na een verplichte schijfcontrole i.v.m. een systeemcrash wordt eerst het logbestand geraadpleegd. Met de gevonden informatie kan terstond een snelle, lokale hersteloperatie plaatsvinden.
Deze bestandssystemen zijn ontworpen voor de (web)server markt, waar langdurige onderbrekingen door schijfcontroles en uitbouwen van de capaciteit tijd, geld en klandizie kosten. Maar ook de overheid, een ziekenhuis of het bedrijfsleven kunnen er hun voordeel mee doen. Vaak is het ook mogelijk om zonder de server te rebooten vaste schijven toe te voegen.
Doordat ze alle schrijftransacties bijhouden zijn journaling filesystem merkbaar trager bij het schrijven van grote hoeveelheden kleine bestanden. Leesacties werken ze normaal af.
Journal File Systems : overzichtsartikel van Juan I. Santos Florido (Linux Gazette #55, July 2000)
Interview With the People Behind JFS, ReiserFS & XFS - OSNews.com
SGI - Developer Central Open Source | Linux XFS
De opvolger van HPFS, het Journaled File System (JFS) van IBM, is onderdeel van de nieuwste OS/2 Warp Server Aurora en de eComStation client. JFS komt van AIX, maar de OS/2 en AIX versies zijn niet compatibel.
JFS is niet ontworpen voor de multiboot PC van de thuisgebruiker, maar voor servers met slechts een besturingssysteem. JFS ondersteunt het centraal beheer van zeer grote hoeveelheden data verdeeld over meerdere schijven. Deze zogenaamde LVM volumes worden door een vervanger van FDISK, een Logical Volume Manager, tot één of meer stations gesmeed. Nieuwe LVM volumes zijn zonder een reboot van het systeem aan het LVM station toe te voegen. Maar als één LVM volume uitvalt, hebt u een groot probleem. Het verwijderen van een LVM volume (bijv. om een vaste schijf te vervangen) is niet mogelijk zonder verlies van data. Backups blijven essentieel.
Informatie over het JFS vindt u lokaal in IBM's "JFS/LVM Technical White Paper" in Lotus WordPro en Winword 6 formaat. Een goede introductie voor OS/2 is Short Introduction to LVM and JFS.
Enige evidente voordelen van JFS ten opzichte van HPFS zijn:
Een volume kan met JFS dynamisch over meerdere harde schijven verdeeld worden
Samengevoegde volumes kunnen oplopen tot 4-32 pertbytes
Bestandsgrootte tot 2 terabyte (voor FAT, HPFS en HPFS386 is de maximale bestandsgrootte 2 gigabyte)
Grote cache (hier kan bijv. Java 1.3 van profiteren)
Snel herstel van fouten in seconden tot minuten.
Nadelen van de OS/2 versie van JFS zijn:
Dreigend verlies van alle data bij uitval of partitionering van een vaste schijf.
De OS/2 versie van JFS is niet te benaderen vanuit AIX of Linux.
JFS was onder de eCS bèta niet in combinatie met de HPFS386 IFS driver te gebruiken.
JFS biedt geen ondersteuning voor gebruikersrechten.
JFS biedt geen ondersteuning voor software RAID.
U kunt OS/2 niet van JFS booten.
Belemmeringen bij het bootproces speelde ook onder Linux met het ReiserFS (beperking van lilo), maar Linux distributies bieden wèl de mogelijkheid om al tijdens de installatie aparte /boot (Ext2), swap en /root (ReiserFS) aan te maken. Daarna hoeft u zich niet meer om de paden te bekommeren. Onder OS/2 zult u er steeds op moeten toezien dat programma's standaard op JFS terecht komen (gesteld dat u HPFS alleen voor het het besturingssysteem zult gebruiken).
Ik verwacht dat het nog lang zal duren voordat de diverse JFS implementaties (m.n. die voor OS/2 en Linux) op een multiboot PC inzetbaar zullen zijn. Op dit moment loopt u bij iedere installatie van een ander besturingssysteem, groot gevaar dat de complexe opbouw van het JFS bestandssysteem wordt gecorrumpeerd. In dit verband werd vooral Linux genoemd. Ik kan het dus niet op de multiboot PC aanbevelen.
Een JFS volume - van partitie kun je niet spreken; een volume kan uit meerdere partities bestaan - wordt met de Logical Volume Manager van Warp Server voor eBusiness of eComStation aangemaakt. Met de LVM wordt er een schijfletter aan toebedeeld. Daarna wordt de door LVM toebedeelde harde schijf ruimte geformatteerd.
[H:\]format i: /fs:jfs
Waarschuwing!
Alle informatie in partitie i:
van de vaste schijf zal verloren gaan!
Starten met formatteren (J/N) ? j
Typ een volume-label van maximaal 11 tekens of
druk op Enter als u geen volume-label wilt: jfs
100% van de schijf is geformatteerd.
Het formatteren is voltooid.
4466038 kilobyte totale schijfruimte
4446588 kB beschikbaar.
Na installatie moet u de /CACHE waarde in kilobytes van de IFS opdracht handmatig aanpassen. Standaard gebruikt de driver 1/8 van het fysieke RAM en dat kan fors uitvallen voor een experimentele schijf.
IFS=H:\OS2\JFS.IFS /CACHE:1024 /AUTOCHECK:*
Onder AIX wordt de JFS/LVM techniek al jaren gebruikt, maar op dit moment is JFS onder OS/2 nog onvoldoende betrouwbaar om er belangrijke data aan toe te vertrouwen. Een recente fix voor eComStation bèta gebruikers is: jfs0328.zip.
IBM heeft de broncode van het JFS vrijgegeven aan de Open Source gemeenschap. De Linux drivers zijn nog in een vroeg (alfa) stadium (JFS for Linux). Er is ook een open source versie van de Russian/2 - FreeJFS voor OS/2 te downloaden. Deze heeft de Warp 4.5 kernel nodig. Drivers voor Windows zijn mij nog niet bekend, maar het open source principe schept hiertoe wel de ruimte. IBM heeft ongetwijfeld van HPFS debacle geleerd. HPFS is weliswaar superieur aan FAT16 en 32, maar werd geboycot door Microsoft, die de NT drivers voor HPFS verwijderde.
Voor Linux bestaat het Reiser bestandssysteem. Het maakt geen onderdeel uit van de kernel. Houdt u hier geen rekening mee, dan hebt gegarandeerd een probleem (kernel panic) na het compileren van een nieuwe kernel.
<-----------MKREISERFS, 2000----------->
ReiserFS version 3.5.29
Usage: mkreiserfs [ -f ] [ -h tea | r5 ] device [block-count]
root@zolder:/etc > mkreiserfs /dev/hdb5
<-----------MKREISERFS, 2000----------->
ReiserFS version 3.5.29
Block size 4096 bytes
Block count 589672
First 16 blocks skipped
Super block is in 16
Bitmap blocks are :
17, 32768, 65536, 98304, 131072, 163840, 196608, 229376, 262144, 294912,
327680, 360448, 393216, 425984, 458752, 491520, 524288, 557056
Journal size 8192 (blocks 18-8210 of device 0x3:0x45)
Root block 8211
Used 8229 blocks
Hash function "r5"
ATTENTION: ALL DATA WILL BE LOST ON '/dev/hdb5'! (y/n)y
Initializing journal - 0%....20%....40%....60%....80%....100%
Syncing..
ReiserFS core development sponsored by SuSE Labs (suse.com)
Journaling sponsored by MP3.com.
To learn about the programmers and ReiserFS, please go to
http://www.devlinux.com/namesys
Have fun.
root@zolder:/etc >
Meer informatie: http://www.namesys.com/
Het EXT3 Journaling Filesystem van Stephen Tweedie is te zien als een uitbreiding van Ext2. Waar Reiser FS een geheel nieuw bestandsformaat is, blijft Ext3 in hoge mate compatibel met Ext2. Wat het toevoegt is de Journaling functie die u lange fsck's bespaart. Deze functie moet in de kernel zijn geimplementeerd (standaard vanaf v. 2.4.16).
Voordat u Ext2 als Ext3 kunt loggen moet het logbestand worden aangemaakt:
Daarna kan een Ext2 volume als Ext3 gemount worden:
Uit de de Readme van versie 0.0.7a:
How to move back from ext3 to ext2
----------------------------------
It's quite easy. If you unmount an ext3 filesystem cleanly, then you can remount it as ext2 without any other commands. If you crash and are left with an unclean ext3 filesystem, on the other hand, the filesystem will prevent you from mounting it as ext2: it is not safe to mount it until you have recovered the journal, and the only way to do that for now is to mount it as ext3.
Meer info:
Whitepaper: Red Hat's New Journaling File System: ext3
Een Linux swappartitie is met opzet een primitief systeem. Het gaat om ruig geprepareerde schijfruimte, waarop de Linux kernel geheugenpagina's dumpt om ze later weer in het geheugen te laden.
Linux kon vroeger acht "old style" swap areas van maximaal 128 MB op het i386 platform benutten (dit verschilt per platform). Tegenwoordig is de 2 GB de bovengrens (zie man mkswap).
Het bevat geen bestanden, laat staan een echt bestandssysteem. Het commando "mkswap" om de swappartitie (hex type 82) te "formatteren" wordt tevens gebruikt om een swapfile op een reeds geformatteerde partitie aan te maken. Bad blocks moeten natuurlijk worden aangegeven. Maar de overhead van een echt bestandssysteem met een gecompliceerde directory structuur met permissies e.d. ontbreekt. Daarom is een swappartitie veel sneller dan een swapbestand op Ext2.
Een RAM schijf is een gereserveerd gedeelte van het geheugen waar een stuk van de vaste schijf op is geplaatst. Programma's denken dat ze naar de vaste schijf schrijven, maar in feite schrijven ze naar het geheugen. Het gaat om een virtueel bestandssysteem.
Tegenwoordig worden RAM schijven (behalve bij installaties en demonstraties van besturingssystemen) bijna niet meer gebruikt. Dat heeft vooral te maken met verbeterde harde schijf en harde schijf cache technieken. Een harde schijf cache gaat veel efficiënter met het geheugen om door alleen de meest benodigde bestanden in het geheugen te plaatsen. Maar RAM schijven blijven van belang op werkstations zonder harde schijf. Of bij het booten van systemen met een geïnstalleerd bestandsysteem als Linux. Hier kan men ook gebruik maken van een netwerkbestandssysteem.
Een netwerkbestandssysteem doet de programmama's ook geloven dat er op een harde schijf geschreven wordt. Maar de harde schijf bevindt zich op een server. De bestanden worden dus niet door de harde schijf controller van de gebruiker weggeschreven, maar via de netwerkkaart naar de de vaste schijf van de server.
Het door vrijwel alle besturingssystemen te gebruiken netwerk bestandssysteem (NFS) wordt in de Linux sectie besproken.
Onder Linux is Coda een handig virtueel bestandssysteem (VFS). Bijv. voor laptops en andere computers die niet altijd met het netwerk verbonden zijn. Uit de Linux kernel documentatie:
"Coda is an advanced network filesystem, similar to NFS in that it enables you to mount filesystems of a remote server and access them with regular Unix commands as if they were sitting on your hard disk. Coda has several advantages over NFS: support for disconnected operation (e.g. for laptops), read/write server replication, security model for authentication and encryption, persistent client caches and write back caching."
Een verschil met NFS is dat de client niet een bepaalde map (export) op één server mount, maar via CODA toegang kan krijgen tot een hele reeks van CODA servers (The Coda Distributed File System).
ISO bestanden zijn geen bestandssystemen, maar ruwe (raw) bit voor bit kopieën (images, spiegels) van al dan niet complete partities. Ze kunnen dus ieder bestandssysteem bevatten. Ze zijn populair geworden met de intrede van de beschrijfbare CD ROMs en breedband internet. U "plukt" een ISO bestand van het internet en maakt er met uw CD schrijver een al dan niet opstartbare (bootable) CD met data en/of programma's van.
Maar al eerder
Een door mij onder OS/2 gebruikt bestandssysteem is het CD Writer File System van RSJ Software.